İçişleri Bakanlığınca 23 büyükşehir ile Zonguldak il sınırları içinde hafta sonu sokağa çıkma kısıtlaması getirildi. Kısıtlamanın 2’nci gününde Diyarbakır genelinde cadde, sokak ve meydanlar sessizliğe büründü. Kenttin en işlek noktaları boş kalırken, insan yoğunluğunun fazla olduğu Sur ilçesindeki cadde ve sokaklar da havadan görüntülendi.
50 gün sonra dışarı çıktılar
Bu arada koronavişrüs tedbirleri kapsamında 21 Mart tarihinde dışarı çıkmaları kısıtlanan 65 yaş ve üstü vatandaşların uzun bir aradan sonra dün 4 saatliğine dışarı çıktı. Salgın nedeniyle uzun süredir evlerinde çıkamayan vatandaşlar, havanın güzel olmasıyla birlikte parklarda yürüyüş yaparak güneşli havanın keyfini çıkardı. Uzun süredir evde kalmak zorunda olan vatandaşlar, arkadaş özlemini gidermek amacıyla maske, eldiven ve sosyal mesafeyi sağlayarak parklarda buluştu. Kısıtlamanın uygulandığı 65 yaş ve üstü vatandaşlarımız ile bu süreçte neler yaptıklarını ve bu süreçten nasıl etkilendiklerini konuştuk.
İki ay içinde, iki yıl ömrüm eksildi’
Kendimi bildim bileli çalışıyorum diyen,70 yaşındaki Seyfullah Aygül, “Gün ışığında kalkıp, hayvan pazarına ticaret yapmaya gidiyordum. Gençlere taş çıkartıyordum. Evde oturmaktan çöktüm. Artık ayağa kalkamıyorum. Evde otur, kalk, yat, uzan… artık uykumuz da kaçtı. Doğru düzgün yatamıyoruz. Uyku yok düzen de yok. Ben şahsen diyorum iki ay içinde, iki yıl ömrüm eksildi ” dedi.
‘Odadan, balkona, balkondan odaya yürüyüş yapıyorum’
77 yaşında olan Nuran Nedimoğlu ise bu süreçte yaşadıklarını şu şekilde anlattı; “Evde oturdum. Örgü örmeyi biliyorum örgü ördüm. Evimi düzenledim, Kışlık elbiseleri kaldırdım, kitap okudum. Bu süreçte sağlığıma dikkat ettim. Günde 10 dakika evin içinde balkondan odaya, odadan balkona yürüyüş yapıyorum. Bu süreçte en çok evletlarımı ve sokağı özledim. Ben gezmeyi çok seven bir kadınım. Tiyatroya, konserlere giderdim. Arkadaşlarımızla toplantılarımız vardı, tabi hepsi iptal edildi. Arkadaşlarımı özledim. Bir yerden hastalık bulaştırıp, almayalım diye evde oturduk. Bu yaşta sonra kaparsak daha kurtulamayız. Hem etrafım hem de kendi sağlığım için kapı dışarı çıkmadım. Oğlum kapıda ihtiyaçlarımı alıp geliyordu.”
‘Bir süre sonra ev cezaevine dönüşüyor’
Nedim Bitkin (67) vatandaş ise ” Yasağın ilk gününden itibaren dışarıya çıkmadım. Ne yapalım evde oturup televizyon ve telefonla günü geçiriyoruz. Çocuklarımızla birlikteyiz. Oda balkon, oda balkon şeklinde günümüz geçiyor. Bir ay daha içerde kalrsam hastalanırım diye düşünüyorum. Sürekli evde kaldığın zaman evi cezaevinde farkı kalmıyor. Biz de artık son haddeye geldik. Evde kalamıyoruz. Bahçeli bir evimiz olsaydı, çıkar, oturur nefes alırdık “ diye konuştu. Bu süreçten çok etkilendiğini vurgulayan Nadire ayaz, “Bir yere çıkmadık elli gün içerde kaldık. Evde yemek ve temizlikle uğraştım. Gelen gidenimiz olmadı. Çocuklarımız ihtiyaçlarımızı kapıdan verip, gidiyorlardı. Çocuklarımızla dahi görüşemiyoruz. Baya uzaklaştık. En çok torunlarımı ve çocuklarımı özledim. Komşularımızla kapıda dahi görüşemiyoruz. Allah sonumuzu hayretsin” diye kaydetti. (Haber Merkezi)
